Zastosowanie helu w badaniach szczelności

Badania szczelności można przeprowadzać różnymi metodami. Ich wybór podyktowany jest m.in. oczekiwaną dokładnością pomiaru. Najbardziej czułe metody często wykorzystują hel ze względu na jego specyficzne właściwości. Dowiedz się, czym charakteryzuje się ten niezwykły pierwiastek.


cylindry z helemW badaniach szczelności używane są różne gazy. Dawniej popularne było stosowanie amoniaku, fluoru, chloru czy jodu. Dzisiaj najbardziej znaną techniką wykorzystywaną w badaniach szczelności jest metoda próżniowa przy użyciu odkrytego nieco później helu. Jest to gaz bezpieczny dla środowiska naturalnego, w dodatku stabilny i niepalny, co jest jego ogromną przewagą nad innymi gazami, na przykład wodorem.

Hel jest pierwiastkiem naturalnie występującym w środowisku, na Słońcu i na Ziemi. Został odkryty na Słońcu i jemu zawdzięcza swoją nazwę. Na Ziemi wyizolowano go z klewitu, czyli radioaktywnej rudy uranowej, w postaci dwutlenku uranu (uraninitu). Jego specyficzne właściwości sprawiły, że szybko zainteresowali się nim badacze. Próby szczelności przy zastosowaniu helu wykrywają drobniejsze nieszczelności niż przy użyciu innych gazów. Powodem tego jest fakt, że hel ma bardzo małą masę cząsteczkową, tj. około 4 g/mol (podczas gdy powietrze ma około 28 g/mol). Badanie szczelności przy użyciu helu pozwala określić lokalizację i rozmiar nieszczelności, przy czym trzeba pamiętać, że normy określające dopuszczalne nieszczelności są inne dla poszczególnych systemów.

Gdzie można stosować hel?

Hel jest mało aktywny, a próby szczelności przy jego użyciu nie pozostawiają żadnych zanieczyszczeń. Sprawdza się więc we wszystkich gałęziach przemysłu, szczególnie elektronice, spawaniu oraz medycynie. Można go stosować tam, gdzie wykorzystanie gazów palnych jest niedopuszczalne. Przed i po badaniu hel nie wymaga żadnych specjalnych przygotowań, więc użycie go jest stosunkowo łatwe. Pierwiastek jest pozyskiwany z różnych źródeł, najczęściej z gazu ziemnego. Zastosowanie w przemyśle znajdują również jego izotopy.